طبق نظریات کیهان شناسی، هر کهکشان در شبکه‌ی گسترده‌ای از رشته‌ها و ورقه‌های گاز هیدروژن قرار گرفته است. از آنجایی که این رشته‌ها بسیار نازک و پراکنده‌اند، مشاهده‌ی آن‌ها دشوار است. هم‌اکنون گروهی از ستاره شناسان موفق به مشاهده‌ی دو رشته‌ی اینچنینی در یک خوشه‌ی قدیمی از کهکشان‌ها شده‌اند. این مشاهده، یکی از نظریات رایج کیهان شناسی را تأیید می‌کند؛ براساس نظریه‌ی مذکور، تنها ۱۵% از ماده، ماده‌ی عادی است، درحالیکه مابقی آن ماده‌ی تاریک و اسرارآمیزی است که فقط با گرانش در تعامل است!
این نظریه‌ی معیار، می‌گوید که همزمان با تکامل جهان، ماده‌ی تاریک در هم می‌آمیزد تا رشته‌ها و دسته‌هایی از “شبکه‌های کیهانی” گسترده را تشکیل دهد. گاز معمولی هیدروژن در دسته‌هایی جمع‌آوری می‌شود تا ستاره‌ها را شکل دهد، در طول رشته‌ها جریان یابد و کهکشان‌های در حال رشد را تغذیه کند. ستاره شناسان چگونگی انحراف تصاویر کهکشان‌های دور توسط گرانش توده‌های شبکه‌ای را مشاهده کرده‌اند، که این منحرف شدن مانند پیچ و تاب خوردن ماهی‌ها در هنگام شنا کردن است. دیگر دانشمندان، ابرهای هیدروژن بین کهکشانی بزرگی را با استفاده از نحوه‌ی جذب نور از کهکشان‌های بسیار دور و نورانی که کواسار (quasar) نامیده می‌شوند، تشخیص داده‌اند. با این وجود پژوهشگران هنوز قادر به مشاهده‌ی جریان‌های گاز و ارتباط آن‌ها با تغذیه کردن کهکشان ها نشده‌اند.
هم اکنون تیمی به رهبری هیدکی اومهاتا (Hideki Umehata) که یک ستاره شناس ژاپنی از آژانس تحقیقاتی RIKEN دانشگاه توکیو است، دو رشته‌ی بزرگ هیدروژنی که در بالای خوشه‌ای از کهکشان‌ها است را درحالی ردیابی می‌کنند که این رشته‌ها ۲ میلیارد سال پس از بیگ بنگ (Big Bang) پدیدار شده‌اند. این گازها توسط چندین کهکشان گرما جذب می‌کنند و در طول موج‌های مشخصی تابیده می‌شوند. همچنین پژوهشگران متوجه شده‌اند که این تابش مشاهده شده با تلسکوپ رصدخانه جنوبی اروپا در شمال شیلی، و توزیع گاز با کهشکان‌هایی که آن را روشن می‌کنند، تطابق دارند. این مشاهدات می‌تواند مقدمه‌ای بر داستانی طولانی باشد، چراکه محققان امیدوارند در آینده رشته‌های گازی دیگری، حتی در خوشه‌های کم نور مشاهده کنند.
منبع: sciencemag
