روش استخراج کانسارها در معادن به عوامل مختلفی بستگی دارد، ولی به طور کلی معدنکاری به سه صورت زیر انجام می‌شود:
- معادن زیرزمینی
- معادن روباز (پیت باز)
- معادن پلاسری
موقعیت و شکل نهشته‌ی معدنی، استحکام سنگ، عیار کانسار، هزینه‌های معدنکاری و قیمت کانسار در زمان اسخراج، برخی از عوامل تعیین کننده‌ی انتخاب روش معدنکاری هستند.
استخراج معدن به روش زیرزمینی
کانسارهای فلزی با عیار بالا که در رگه‌های عمیق زیر سطح زمین یافت می‌شوند، معمولاً با استفاده از روش‌های زیرزمینی که هزینه‌ی بالایی دارند، مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرند. سنگ‌های معدنی مکعبی شکل (کانسارهای رگه‌ای و صفحه‌ای) و کانسارهای عمیق تر از ۳۰۰ متر نیز عموماً به صورت زیرزمینی استخراج می‌شوند. این دسته از معادن، پس از حفاری و عملیات انفجار، توسط کامیون، بالابر (آسانسور) و یا تسمه نقاله به سطح زمین انتقال می‌یابند. سپس مخلوط کانسار و نخاله (سنگ و خاک باطله) به آسیاب برده می‌شود تا فرایند جداسازی انجام شود.
استخراج معدن به روش روباز (پیت باز)
کانسارهای فلزی با عیار پایین که در نزدیکی سطح زمین یافت می‌شوند، با استفاده از روش معدنکاری سطحی استخراج می‌شوند که معمولاً هزینه‌ی کمتری نسبت به معندکاری زیرزمینی دارند. اکثر کانی‌های صنعتی که حجم نهشته‌های آن‌ها چندان زیاد نیست و در نزدیکی سطح زمین واقع شده‌اند، به همین طریق مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرند. در یک معدن سطحی که سنگ پوش سخت بر روی کانسار هدف قرار گرفته است، بایستی لایه‌ی سطحی با استفاده از حفاری یا انفجار برداشته شود؛ البته در بسیاری از موارد نیز لایه‌ی سطحی آنچنان سفت و سخت نیست که برای برداشتن آن به انفجار نیاز باشد.
استخراج معدن به روش پلاسری
روش معدنکاری پلاسری (ته نشینی)، برای استخراج کانی‌های با ارزش از میان رسوبات کانال‌های رودخانه های امروزی، ماسه‌های ساحلی و یا نهشته‌های جریانی قدیمی استفاده می‌شود. بیش از نیمی از تیتانیومی که در سرتاسر جهان استخراج می‌شود به روش معدنکاری پلاسری از میان تپه‌ها و ماسه‌های ساحلی برداشت می‌شود. در عملیات پلاسری ماده‌ی استخراج شده، شسته و آبگیری می‌شود تا کانی‌های سنگین‌تر متمرکز و تغلیظ شوند. همچنین روش معندکاری پلاسری، یکی از روش‌های سنتی برای به دست آوردن طلا و الماس است.
منبع: USGS
